…Dr. John meets Randy Newman…

Op de leeftijd van negen jaar woonde de kleine Chris McCaa een concert bij van de toen al legendarische  jazzpianist Dave Brubeck. En van toen af, aldus Mr McCaa, heeft muziek, en jazz en blues in ‘t bijzonder, hem geen halve seconde meer met rust gelaten. En of hij daar rouwig om is ? Van bijlange niet. “Mijn levensgeschiedenis begint op mijn negende, daarvoor is mijn prehistorie, mijn onbewust leven.” Zegt Chris en dat is duidelijk.

Geboren en getogen in Shreveport, Louisiana, mogelijks de muzikaalste staat van de US, maakte Chris deel uit van van een aantal populaire bands, zoals A Train, The Red Hots en MTV award-winners The Insatiables.

Hij was supporting act voor groten als B.B.King, Bobby ‘Blue’ Bland, The Fabulous Thunderbirds, Ko Ko Taylor, Jimmie Vaughan, Asleep At The Wheel, Keb Mo en Bo Diddley zaliger. En nu komt hij op de proppen met dit album “Grits and Graveyards” zo goed als life ter wereld gebracht, en van een ongekende simpele schoonheid.

Professor Porkchop, want dat is zijn stagename, heeft een aantal Dirty Dishes rond zich verzameld en heeft hiermee dit jazzy bluesplaatje gesneden. Of is het een bluesy jazzplaatje. Niet belangrijk. Wat zeker is, is dat de invloed van New Orleans ontegensprekelijk aanwezig is. New Orleans ligt immers ‘amper’ zeshonderd kilometer van Shreveport. De muziek van de professor is doordrenkt van de New Orleans soul jazz invloeden. The Meters en The Jazz Crusaders zijn niet ver weg.

Het openingsnummer “HooDoo Moon” lijkt zowel qua muziek als qua lyrics in het moestuintje van Dr. John ontstaan. Een opener die je al meteen een goed gevoel geeft. “Rocky Staccato” is een instrumentaal nummer, soul jazz rhythm ‘n’ blues straight from the crescent city. “Bubbletub” ademt dan weer Jon Cleary, met een mooie expressieve electrische piano van Prof. Porkchop en ingetogen zang, geruggesteund door een verhalende saxofoon. Bij het volgende nummer “Shreveport” zou ik, tegen beter weten in, gezworen hebben dat ik Randy Newman hoorde zingen en spelen. Diezelfde stemintonatie en honky tonk piano akkoorden kwamen uit mijn boxen gewandeld en deden mij naar het hoesje grijpen. Neen, toch niet, alle nummers zijn getoondicht en van lyrics voorzien door Chris McCaa aka Professor Porkchop. Alle acht. “BuDeBuDa” is een zachtaardige jazzmelodie voor electrische piano en saxofoon met een leitmotief dat door beide instrumenten synchroon wordt gespeeld. Het lijkt of de Professor alle nummers die opgedragen zijn aan een stad, zoals het volgende “New Orleans”, van een Randy Newman outfit voorziet. Het gaat hier ook, hoe kan het anders, over de stad tijdens en na de catastrofale passage van de orkaan Katrina. “Partly Cloudy” is een instrumentaaltje zoals we die hier ook van Jim Cofey kennen. De titel is trouwens ook niet geheel vreemd aan onze lokale weersomstandigheden. En nu we het toch over Jim Cofey hebben, deze band zou de perfecte opener zijn voor Prof. Porkchop and the Dirty Dishes, mochten ze naar Europa komen overwaaien. Want in het laatste nummer “Down In New Orleans” hoef ik niet heel veel moeite te doen om Patrick Cuyvers te horen zingen in plaats van P. Porkchop.

Een prachtig plaatje, acht nummers rijk slechts, maar we hebben het liever zo, dan een schijfje met zesentwintig draken van songs, dat je al in de papiermand mikt nog vóór het achtste nummer opdoemt.
Voor de liefhebbers van bluesy and jazzy jazzblues : this is it !

Professor Porkchop and the Dirty Dishes are :

1. Chris ‘Professor Porkchop’ McCaa : keys and vocals
2. John Compton : bass
3. Jason Coffield : guitar, saxophone and egg
4. Curt Watson : drums

Additional personnel :

1. Bill Causey Jr. : trumpet
2. John Howe : tenor saxophone
3. Larry Holbert : trombone on “Shreveport”

 

witteMVS